Varroa yok edici, Varroa akarı, Apis mellifera ve Apis cerana bal arılarına saldıran ve onlarla beslenen bir dış parazit akarıdır. Akarların neden olduğu hastalığa varrooz (Varrooz: Varroa akarlarının neden olduğu istila ve müteakip paraziter hastalıktır) denir.
Varroa akarı sadece bir bal arısı kolonisinde üreyebilir. Arının vücuduna yapışır ve bal arılarında bulunan, hemolenfi sıvısıyla beslenir arıyı zayıflatır.
Tür, deforme olmuş kanat virüsü (DWV) gibi RNA virüsleri dahil olmak üzere en az beş zayıflatıcı arı virüsü için bir vektördür.
Önemli bir akar istilası, genellikle sonbaharın sonlarından ilkbaharın başlarına kadar bir bal arısı kolonisinin sönmesine yol açar. Varroa akarı, arıcılık endüstrisi üzerinde muhtemelen en belirgin ekonomik etkiye sahip parazittir. Varroa, çoklu stres faktörlerinden biri olarak kabul edilir dünya çapında daha yüksek arı kayıplarına katkı yapmaktadır.
Varroa akarları ( Varroa destructor ve V. jacobsoni ), bal arılarının küçük kırmızı-kahverengi dış parazitleridir. Varroa akarları yetişkin bal arılarını besleyip üzerinde yaşayabilmelerine rağmen, esas olarak gelişmekte olan kuluçkadaki larva ve pupalarla beslenip ürerler, bu da bal arılarının şekil bozukluğuna ve zayıflamasına neden olmanın yanı sıra çok sayıda virüs bulaştırmasına neden olur.
Her iki tür de Asya bal arısı Apis cerana'ya bulaşmıştır. Bununla birlikte, 1904'te Anthonie Cornelis Oudemans tarafından orijinal olarak V. jacobsoni olarak tanımlanan tür, Avrupa bal arısı Apis mellifera'ya da bulaşan türle aynı değildir . A. mellifera'ya geçiş muhtemelen ilk olarak 1960'ların başlarında, ithal A. mellifera'nın enfekte A. cerana ile yakın temasa geçtiği Filipinler'de gerçekleşti.
Düşük istilalı koloniler genellikle çok az semptom gösterir, ancak akar popülasyonu arttıkça semptomlar daha belirgin hale gelir.
Ağır Varroa akarı istilaları 3-4 yıl içinde birikebilir ve dağınık yavrulara, sakat ve sürünen bal arılarına, bozulmuş uçuş performansına, yiyecek aramadan sonra koloniye daha düşük dönüş oranına, kısalmış yaşam süresine ve işçi arıların önemli ölçüde azalmasına neden olabilir.
Yaygın olarak parazitik akar sendromu olarak adlandırılan koloni semptomları arasında anormal bir kuluçka düzeni, batık ve çiğnenmiş başlıklar ve hücrenin alt veya yan tarafında yığılmış larvalar yer alır. Bu sonuçta bal arısı popülasyonunda bir azalmaya, kraliçe arıların yerini almasına ve nihai olarak koloninin parçalanmasına ve ölümüne neden olur.
Yorum Gönder